Ankara’bile, 10 Teşrinievvel 2015 tarihinde Katar Garı önünde düzenlenen bombalı terör saldırısında hayatını kaybedenler, olayın 7’nci sene dönümünde anılıyor. Saldırıda hem oğlu Düş hem de yeğeni Haysiyet Fecir’ı kaybeden Feramuz Fecir, “7 yıldır yaşıyoruz, nefes alıp veriyoruz, bedenimiz burada amma tığ burada değiliz. 10 Ilk Teşrin’birlikte tıpkı sülale elbet bulunmayan tamam, hayatı biter onu yaşadık. 10 Ekim bizim hayatımızın bittiği tıpkı gündü. Tabiatıyla o günkü şartları, kaosun Ankara’nın göbeğinde başımıza geleceğini bilemedik” dedi. Gülbahar Aydeniz’in annesi Fadime Aydeniz, “Kızımı ego anlatamam ki. Bire Bir fert idi. Herkese iyilik düşünen tıpkı insandı. Anısı çokça canlı, tek öz diyemiyorum. Kelimeler içimde çakılıyor. Kızımın yolunu bulamıyorum” diye konuştu.

Ankara Tren Garı uğrunda 10 Teşrinievvel 2015’te düzenlenen bombalı terör saldırısında hayatını kaybedenlerin aileleri bir çevrim ki acıyı yaşarken, ayrımsız an önceki adaletin yerini bulmasını istiyor.

” KPSS’YE HAZIRLIK İÇİN PROGRAM YAPTI AMMA EVİNE DÖNEMEDİ”

Terör örgütü IŞİD yoluyla düzenlenen bombalı saldırıda hayatını kaybedenler beyninde CHP Malatya Bilgisizlik Kolları’nın bildirme kıdemli üyesi Gülbahar Aydeniz de vardı. İnönü Üniversitesi Amme Idaresi Bölümü’nden mezun olan Aydeniz, tıpkı yandan bir nice aha çalışırken, benzeri yandan üstelik KPSS’ye temizlemek için ibret çalışmaya başlayacaktı. 5 Teşrinievvel’üstelik namına bir ders programı hazırlayan Gülbahar Aydeniz, Ankara dönüşü sonrası öğüt çalışmaya başlayacaktı ancak terör saldırısında hayatını kaybetti.

“KELİMELER İÇİMDE ÇAKILIYOR”

Gülbahar Aydeniz’in annesi Fadime Aydeniz, “Kızımı ben anlatamam kim. Bir fert idi. Herkese afiyet düşünen tıpkı insandı. Anısı haddinden fazla gailesiz, tek molekül diyemiyorum. Kelimeler içimde çakılıyor. Kızımın yolunu bulamıyorum” diye konuştu.

“ADALETİN YERİNİ BULMASINI İSTİYORUZ”

Baba Salih Aydeniz, tek temennilerinin adaletin yerini bulması olduğunu söyledi. Salih Aydeniz şöyle konuştu:

“Kollar günahsız ve hiçten katledildiler. Yapacağımız hiçbir husus yok. Tek yapacağımız özdek annelerin acılarını gidermek. Türe yerini bulursa anneler bahtiyar olacaklar, tığ birlikte mutlu olacağız. Kızımın herkesle diyaloğu iyiydi. Gelişigüzel okuduğu arkadaşları tek antlaşma bizimle irtibatı kesmedi. Sonsuz bizi arayıp, sorarlar. 7’nci yılı, vahşiyane bire bir eylem. Adaletin yerini bulması üzere daima mahkemeleri strateji ediyoruz. Giderken, ‘Ankara’daki tarihi ve turistik yerleri konuşma edeceğiz’ dediler. O hevesle gittiler amma nasip olmadı. Sabah garın uğrunda indiklerinde başlarına bu fenomen geldi.”

“ACIMIZ VE ÖFKEMİZ HALA DINÇ”

10 Ekim bombalı yıldırı saldırısında hayatını kaybeden Mehmet Uca Tığ’ın babası Kemal Kılıç bile “Önemli 7 yıl geçti, öfkemiz ve acımız evvel çağ kim üzere zinde” dedi. “Bu ülkede barışı arzulamak, barışı haykırmak yanlışlık oldu” dedi. Tığ, şunları söyledi:

“Gencecik fidanlarımız, sevdikleriniz teröristlerce toprağa gömüldü. 9 Teşrinievvel akşamı Malatya’dan güle oynaya, yüreklerinde sevgi ve müsamaha, dillerinde hazar türküleriyle Ankara’da giden çocuklarımızı, canlarımızı, sevdiklerimizi bizden kopardılar. Oysaki çocukların yüreklerinde bağlılaşım, hoşgörü ve sulh türküleri, ellerinde karanfillerden ayrıksı benzeri molekül yoktu. Maddesel köken ortaya çıkmadıkça, kaynak katiller kanun önünde adisyon vermediği sürece bizim mücadelemiz sonuna kadar devam edecek. Bu çocuklara meze verdik. Yeniden meze veriyoruz kim çocukların verdikleri bayrağı tığ taşıyacağız. Onları unutmadık, unutmayacağız.”

“10 EKİM BİZİM HAYATIMIZIN BİTTİĞİ GÜNDÜ”

Saldırıda hem oğlu Düş hem de yeğeni Onur Fecir’ı kaybeden Feramuz Fecir ise şunları söyledi:

“7 yıldır yaşıyoruz, soluk alıp veriyoruz, bedenimiz burada, amma biz burada değiliz. 10 Ilk Teşrin’üstelik bir eş elbette namevcut olur, hayatı biter onu yaşadık. Tıpkısı ailede annenin, babanın, kardeşlerinin hayatının yüzde beniz elbette değiştiğini yaşıyoruz. 10 Ilk Teşrin bizim hayatımızın bittiği tıpkısı gündü. Tabiatıyla o günkü şartları, kaosun Ankara’nın göbeğinde başımıza geleceğini bilemedik. Ankara hükûmet merkezi, güvenlik önlemleri alınmıştır diye düşündük ama aklımızın ucuna gelmeyecek tıpkısı görüngü yaşadık. 10 Ilk Teşrin 2015 saat 10.04 hayatımızın bittiği tıpkısı gündü. Oğlum 18, yeğenim Değer Fecir ise 23 yaşındaydı. Elan hayatlarının baharında, genceciklerdi. Geleceğe sınırlanmış, umutları olan insanlardı. O olaydan sonradan bizleri vatan haini, yıldırıcı ilan fail insanlara sesleniyorum; tığ evlatlarımızı anca yetiştirmedik. Biz evlatlarımızı vatanına, milletine, bayrağına sınırlı insanlar kendisine yetiştirdik.”

“O ALAY AĞZIMDAN BİR YOL ÇIKTI”

Oğlunun kuzeniyle Ankara’ya gezmek için kendisinden müsaade istediğini anlatan Fecir, şunları ifade etti:

“Oğluma, ‘dünya muğlak, gitmesen iyi peki’ dedim. Elini duvara yasladı, ‘cet ben de gideyim’ deyince ‘git’ dedim. O söz ağzımdan bir defa bundan sonra. 10 Ilk Teşrin sabahı bana bilgi geldi; aynı patlama ergin. Ego konduramadım, Ankara’nın göbeğinde kuşkusuz tamam diye niteleyerek. Telefon ettik ama kimseye ulaşamadık. Anarşi olmuş, kimsenin kimseden haberi yok, ortalık tamu yerine dönmüş. Tığ dakikasında ağabeyimle beraber yola çıktık. Yolda incitici haberleri almaya başladık, Ankara’ya vardığımız dokunaklı istihbarat gelmeye bitmeme etti. Biz bittik. 2015’te ayın 10’unda 10.04’te biz bittik.”

“EVLATLARIMIZIN RESİMLERİNİN ÜZERİNE KARANFİL BIRAKMAMIZ CÜRÜM ERGIN”

Zorlu bire bir proses geçirdiklerini belirten Fecir konuşmasını şöyle sürdürdü:

“Ruhsal sorunlarımız oldu. Farklı evladımız hala sorunlar yaşıyor. Aynı tip ayağa kaldıramıyoruz. Kendimize hala gelemedik. Mahkeme süreçleri başladı. Bu süreç bizim üzere elan dokunaklı oluyor. Mahkemede hakimin tavırları… Bizleri evladını yitirmiş ana cet kadar değil, yurt haini gibi görüyorlar. ‘Doğruluk istiyoruz’ dediğimiz devir bizleri salondan dışarı çıkarmaya çalışıyorlar. Hakeza süreçler yaşıyoruz. 10 Ekim’de anmaya gidiyoruz, polislerin gazlı ve coplu saldırısıyla karşılaşıyoruz. Ankara Gar’ının önünde evlatlarımızın resimlerinin üstüne tıpkısı karanfil bırakmamız cürüm olmuş. Bizleri suçlu kabil zar ediyorlar. Tığ çokça acılar çekiyoruz amma duymuyorlar. Siyasetçilere sesleniyorum; bizleri bekâr bırakmayın, bizler vatanını, bayrağını, milletini muhip insanlarız. Bizler evlatlarınızı yitirdik, biraz duygudaşlık yapmalarını istiyoruz, özlük evlatlarının başına böyle aynı husus gelse açana hangi düşünürler? Bire Bir dahi siyasetçilere soruyorum; bizim evlatlarımızın kanı yerde mi kalacak, bunların hesabı sorulmayacak mı? Bu adalet ne devir naz edecek? Bizimle ne ahit helalleşecekler? Adaletin yerine gelmesini istiyoruz. Canlarımızı unutmadık, unutturmayacağız. Son nefesimize büyüklüğünde adaletin peşinde olacağız. Onlardan bayrağı tığ aldık abat uyusunlar. Unutmadık, unutmayacağız.”

“DİNMEYEN BİR ACI, SÖZÜN BİTTİĞİ YERDEYİZ”

Ankara’bile, 10 Ilk Teşrin 2015 tarihinde Katar Garı önünde planlı bombalı terör saldırısında hayatını kaybedenler beyninde CHP Malatya Toyluk Kolları Üyesi Gözde Arslan dahi vardı. Aslan’ın babası Hüseyin Aslan, “Dinmeyen bire bir elem, sözün bittiği aynı yerdeyiz. Kelimelerin benzeri anlamı namevcut. 7 yılda neler yaşadık. Hayatın bittiği yerdeyiz. Düzenimiz bozuldu, seçkin şeyimiz bitti zira her devir dinamit içindeyiz. Kötü çekiyoruz, sağlık mi diye bekliyoruz. Gelmeyeceğini bildiğimiz halde bekliyoruz” dedi.

“Kızımızı büyüttük büyüttük büyüttük, her ant enerjik olmaya çalıştı” diyen Arslan, “Siyasetin zarfında oluşmak istedi. CHP sevdalısı yerine Gençlik Kolları’nda bakım etti. Parti evi gibiydi. Kız haliyle direğe çıkıp pankart, afiş asardı. Cıvıl cıvıldı, ailesine sadıktı, dört dörtlüktü” ifadelerini kullandı. Aslan, hak beklediklerini kaydederek, “104 can gidiyor, beyninde tek şey namevcut. Benzeri arpa boyu kez gidilemedi. İçeride piyonlar yatıyor, ayrıksı benzeri madde bulunmayan” dedi.